Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα. Γουίλιαμ Ινκ

Το θεατρικό έργο «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» (πρωτότυπος τίτλος: Come Back, Little Sheba) του Αμερικανού δραματουργού Γουίλιαμ Ίνγκ (William Inge) είναι ένα συγκλονιστικό οικογενειακό δράμα που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1950. Το έργο αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό ορόσημο στην αμερικανική δραματουργία του 20ου αιώνα και αντικατοπτρίζει βαθιές κοινωνικές και ψυχολογικές δυναμικές της εποχής.

Υπόθεση του έργου

Το «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» επικεντρώνεται στη ζωή ενός ζευγαριού μεσήλικων, της Λόλα και του Ντοκ Ντελανεϊ, που ζουν σε μια μικρή πόλη της Αμερικής. Η Λόλα είναι μια γυναίκα που ζει με τη νοσταλγία του παρελθόντος και τον πόνο της απώλειας, ενώ ο Ντοκ, ένας πρώην αλκοολικός, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις προσωπικές του αδυναμίες και το βάρος των χαμένων ονείρων του.

Ο τίτλος του έργου αναφέρεται σε μια σκυλίτσα, τη Σήμπα, που χάθηκε πριν από πολλά χρόνια, και η Λόλα εξακολουθεί να την αναζητά, συμβολίζοντας τη χαμένη νεότητα, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τη διαρκή απώλεια. Η σχέση του ζευγαριού φαίνεται να έχει «παγώσει», καθώς τα χρόνια έχουν περάσει χωρίς σημαντικές αλλαγές, με τον Ντοκ να προσπαθεί να διατηρήσει την ηρεμία του, αλλά και την ψυχραιμία του, καθώς η απογοήτευση από τη ζωή του τον οδηγεί πολλές φορές στα όρια της υποτροπής στον αλκοολισμό.

Η ζωή τους αλλάζει όταν φιλοξενούν στο σπίτι τους την Μάρι, μια νεαρή φοιτήτρια που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις σπουδές και την κοινωνική της ζωή. Η ζωντάνια και η νεότητα της Μάρι φέρνει στην επιφάνεια τα καταπιεσμένα συναισθήματα και τις απογοητεύσεις της Λόλα και του Ντοκ, οδηγώντας τους σταδιακά σε μια δραματική κατάρρευση.

Χαρακτήρες του έργου

Λόλα Ντελανεϊ: Η κεντρική ηρωίδα, μια μεσήλικη γυναίκα που ζει βυθισμένη στις αναμνήσεις και την απώλεια. Η Λόλα παρουσιάζεται ως μια τραγική φιγούρα, που αδυνατεί να προχωρήσει στη ζωή της, παγιδευμένη στο παρελθόν της και στη νοσταλγία της χαμένης νεότητας. Η σκυλίτσα της, η Σήμπα, αντιπροσωπεύει όλα όσα έχει χάσει: τη χαμένη της αθωότητα, την ευτυχία, τη ζωντάνια. Ο χαρακτήρας της Λόλα αποτελεί μια βαθιά μελέτη της μοναξιάς και της απώλειας.

Ντοκ Ντελανεϊ: Ο σύζυγος της Λόλα, ένας πρώην αλκοολικός που προσπαθεί να παραμείνει «καθαρός». Ο Ντοκ παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος που καταπιέζει τις επιθυμίες του και ζει μέσα στην απογοήτευση και τη θλίψη για τα χαμένα του όνειρα. Ο χαρακτήρας του Ντοκ προσθέτει ένταση στο έργο, καθώς η επιθυμία του να μην υποτροπιάσει στον αλκοολισμό συγκρούεται με την πραγματικότητα της απογοητευτικής του ζωής.

Μάρι: Μια νεαρή φοιτήτρια που φέρνει φως και ζωντάνια στο σπίτι των Ντελανεϊ. Η Μάρι αποτελεί το αντίθετο της Λόλα: νεαρή, ελκυστική, γεμάτη ελπίδες και προσδοκίες για τη ζωή. Η παρουσία της δημιουργεί ένα συγκριτικό πλαίσιο, που αναδεικνύει τη χαμένη νεότητα και τις ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες της Λόλα και του Ντοκ.

Τάρκινγκτον: Ο νεαρός φίλος της Μάρι, ένας χαρακτήρας που, με τη στάση του και την ανεμελιά του, αντικατοπτρίζει τη χαλαρή ηθική της νεολαίας και την αλλαγή των κοινωνικών ηθών της εποχής.

Στόχος και θεματικές του έργου

Ο Γουίλιαμ Ίνγκ στόχευε να αναδείξει τις ψυχολογικές και συναισθηματικές πτυχές των «κοινών» ανθρώπων, των καθημερινών ατόμων που ζουν βυθισμένοι στα ανεκπλήρωτα όνειρά τους. Το έργο πραγματεύεται βαθιά θέματα, όπως:

Η απώλεια: Η Λόλα και ο Ντοκ έχουν χάσει όχι μόνο την προσωπική τους ευτυχία αλλά και την αίσθηση της ελπίδας για το μέλλον. Η σκυλίτσα Σήμπα συμβολίζει αυτή την απώλεια.

Η απογοήτευση της μεσήλικης ζωής: Η ζωή τους είναι γεμάτη από τις σκιές του παρελθόντος, και δεν έχουν κάτι να περιμένουν στο μέλλον.

Η σχέση με το αλκοόλ: Ο Ντοκ παλεύει να μην ξανακυλήσει στον αλκοολισμό, αλλά οι συναισθηματικές πιέσεις τον ωθούν όλο και πιο κοντά στο σημείο αυτό.

Η νεότητα και η γήρανση: Η Μάρι αντιπροσωπεύει ό,τι έχει χάσει η Λόλα, και η αντίθεση ανάμεσα στη ζωντάνια της Μάρι και στη στασιμότητα της Λόλα είναι από τα κεντρικά θέματα του έργου.

Κοινωνικές προεκτάσεις

Το έργο αναδεικνύει κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τη θέση της γυναίκας, την οικογενειακή ζωή και τις προσδοκίες που επιβάλλονται στους ανθρώπους από την κοινωνία. Η Λόλα παρουσιάζεται ως μια γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στον σύζυγό της και στο σπίτι της, χωρίς όμως να λαμβάνει ανταμοιβή ή ικανοποίηση από αυτήν την επιλογή. Ο Ντοκ, από την άλλη πλευρά, παλεύει με τον ανδρικό ρόλο του προστάτη και τις αποτυχίες του ως άντρας και σύζυγος.

Επιπλέον, το έργο παρουσιάζει τη βαθιά κρίση που βιώνει η αμερικανική κοινωνία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι παλιές αξίες και τα πρότυπα αρχίζουν να αμφισβητούνται, ενώ η αίσθηση του ανικανοποίητου γίνεται ολοένα και πιο έντονη στους ανθρώπους της μεσαίας τάξης.

Η πρώτη παράσταση και η υποδοχή

Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ στις 15 Φεβρουαρίου 1950, με μεγάλη επιτυχία. Στην αρχική διανομή πρωταγωνιστούσαν οι Σίρλεϊ Μπουθ (Shirley Booth) ως Λόλα και ο Σίντνεϊ Μπλάκμερ (Sidney Blackmer) ως Ντοκ. Η Σίρλεϊ Μπουθ έδωσε μια συγκλονιστική ερμηνεία της Λόλα, που της χάρισε το βραβείο Tony Καλύτερης Ηθοποιού το 1950. Η ερμηνεία της θεωρήθηκε εξαιρετικά συγκινητική και ρεαλιστική, αναδεικνύοντας με μεγάλη ευαισθησία τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του χαρακτήρα.

Το έργο στη συνέχεια διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο το 1952, με τη Σίρλεϊ Μπουθ να επαναλαμβάνει τον ρόλο της Λόλα και τον Μπαρτ Λάνκαστερ (Burt Lancaster) να υποδύεται τον Ντοκ. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία, και η Μπουθ κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού για την ερμηνεία της.

Παρουσίαση στην Ελλάδα

Η πρώτη παρουσίαση του έργου «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» στην Ελλάδα έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, λίγα χρόνια μετά την επιτυχία του στο Μπρόντγουεϊ και στον κινηματογράφο. Η ελληνική θεατρική σκηνή, που εκείνη την εποχή γνώριζε άνθηση, ενδιαφέρθηκε για το έργο λόγω της έντονης δραματικής του φύσης και των παγκόσμιων κοινωνικών θεμάτων που θίγει.

Το έργο ανέβηκε με πρωταγωνιστές σημαντικούς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, ενώ οι παραστάσεις ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κοινό της εποχής. Αν και δεν υπάρχουν ακριβείς αναφορές για την πρώτη παράσταση στην Ελλάδα και τη διανομή της, είναι βέβαιο ότι το έργο αγκαλιάστηκε από το ελληνικό κοινό λόγω των οικείων θεμάτων που πραγματεύεται: την απογοήτευση της μεσήλικης ζωής, την επιθυμία για την ανάκτηση των χαμένων ονείρων και τη μοναξιά που νιώθουν οι άνθρωποι σε σχέσεις μακροχρόνιες αλλά ανικανοποίητες.

Κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις στην ελληνική πραγματικότητα

Η ελληνική κοινωνία της εποχής βρισκόταν σε μια μεταβατική φάση, καθώς οι πληγές από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο Πόλεμο ήταν ακόμα φρέσκες. Η καθημερινή ζωή των ανθρώπων χαρακτηριζόταν από οικονομικές δυσκολίες και περιορισμένες κοινωνικές ευκαιρίες. Το έργο «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» βρήκε ανταπόκριση σε αυτή την πραγματικότητα, καθώς πολλοί θεατές ταυτίστηκαν με τα θέματα της απώλειας και της απογοήτευσης που παρουσιάζει.

Στην ελληνική εκδοχή του έργου, οι θεατές είδαν να καθρεφτίζεται η δική τους απογοήτευση από τις συνθήκες της ζωής τους. Οι ήρωες του έργου, ειδικά η Λόλα και ο Ντοκ, αντιπροσώπευαν τις χιλιάδες μεσήλικες γυναίκες και άνδρες που είχαν θυσιάσει πολλά για την οικογένεια και τη σταθερότητα, αλλά βρέθηκαν χωρίς ικανοποίηση και προσωπική εκπλήρωση.

Η προσδοκία της Λόλα για την επιστροφή της Σήμπα συμβολίζει για το ελληνικό κοινό την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή που δεν ήρθε ποτέ. Το έργο ανέδειξε τη μοναξιά και την απογοήτευση που αισθάνονται όσοι είναι παγιδευμένοι σε μια στασιμότητα, την αίσθηση ότι οι καλύτερες ημέρες έχουν περάσει, και την ψυχολογική πίεση που συνεπάγεται η ζωή μέσα σε ένα πλαίσιο γεμάτο ανεκπλήρωτες υποσχέσεις.

Υποδοχή και αντίκτυπος του έργου στην Ελλάδα

Το «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» έτυχε θερμής υποδοχής από τους κριτικούς και το κοινό στην Ελλάδα, κυρίως λόγω της δύναμης των ερμηνειών και της συναισθηματικής έντασης του έργου. Η ελληνική θεατρική σκηνή την εποχή εκείνη αναζητούσε έργα που μπορούσαν να απεικονίσουν την ανθρώπινη κατάσταση με ειλικρίνεια και ρεαλισμό, και το έργο του Ίνγκ τα κατάφερε με εξαιρετική επιτυχία.

Η Λόλα, ως τραγική φιγούρα, αγγίζει ένα κοινό που γνωρίζει τι σημαίνει να ζει κανείς με τις αναμνήσεις ενός παρελθόντος που δεν μπορεί να ξανακερδηθεί. Η αδυναμία του Ντοκ να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα, ειδικά σε μια κοινωνία που αναμένει από τους άνδρες να είναι οι σταθεροί προστάτες της οικογένειας, αναδείχθηκε με εξαιρετική ένταση. Στο ελληνικό κοινό, οι χαρακτήρες αυτοί φάνηκαν οικείοι και αληθινοί, καθώς πολλοί θεατές είχαν βιώσει παρόμοια συναισθηματικά και κοινωνικά αδιέξοδα.

Ανάλυση της σκηνοθεσίας και των ερμηνειών

Στις παραστάσεις που έγιναν στην Ελλάδα, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στις ερμηνείες των ηθοποιών, καθώς το έργο βασίζεται κυρίως στη συναισθηματική ένταση και την αλληλεπίδραση των χαρακτήρων. Οι σκηνοθέτες επιχείρησαν να δημιουργήσουν έναν κλειστοφοβικό κόσμο, όπου η καθημερινή ζωή του ζευγαριού αποτυπώνεται με εξαιρετική λεπτομέρεια, αναδεικνύοντας το βάρος των ανεκπλήρωτων επιθυμιών και τη στασιμότητα της σχέσης τους.

Η επιλογή των ηθοποιών ήταν καίρια για την επιτυχία του έργου. Η Λόλα, που απαιτεί μια ηθοποιό ικανή να αποδώσει τις λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις της νοσταλγίας και της απογοήτευσης, και ο Ντοκ, που χρειάζεται μια ερμηνεία γεμάτη εσωτερική ένταση και συγκρούσεις, ήταν κεντρικά σημεία στη σκηνική προσέγγιση.

Οι κριτικοί στην Ελλάδα σχολίασαν θετικά τις σκηνοθετικές επιλογές, αναφέροντας την ατμόσφαιρα της έντασης που δημιουργήθηκε μέσα από τη χρήση του περιορισμένου σκηνικού χώρου και τη λεπτομερή απεικόνιση της καθημερινότητας του ζευγαριού. Τα σκηνικά, που απεικονίζουν την απλή και συνηθισμένη ζωή των Ντελανεϊ, συμβολίζουν τον εγκλωβισμό τους, ενώ οι ερμηνείες προσδίδουν την απαραίτητη δυναμική.

Κλείνοντας το «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» του Γουίλιαμ Ίνγκ είναι ένα διαχρονικό έργο που αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τα συναισθήματα απογοήτευσης, απώλειας και ανεκπλήρωτων ονείρων που μπορούν να χαρακτηρίσουν την ανθρώπινη ζωή. Η επιτυχία του, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, βασίζεται στο γεγονός ότι αγγίζει παγκόσμιες και διαχρονικές αλήθειες για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Οι ήρωες του Ίνγκ αντιπροσωπεύουν τους καθημερινούς ανθρώπους, που παλεύουν με την ίδια τους τη ζωή, και αυτό καθιστά το έργο τόσο σημαντικό για το κοινό όλων των εποχών. Στην Ελλάδα, το έργο βρήκε έναν ιδιαίτερο αντίκτυπο, καθώς απεικονίζει με ακρίβεια την ένταση της μεταπολεμικής κοινωνίας, την αγωνία για την αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος και τη βαθιά απογοήτευση που συχνά ακολουθεί τα όνειρα που δεν πραγματοποιούνται.

Το θεατρικό έργο «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» του Γουίλιαμ Ίνγκ προσφέρει στους θεατές μια βαθιά και συναισθηματικά φορτισμένη εμπειρία, που τους οδηγεί σε σημαντικές επιγνώσεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση, τις σχέσεις και την πάλη με τον χρόνο και τα όνειρα.

1. Αναμέτρηση με τη φθορά του χρόνου και την απώλεια

Το έργο δείχνει με έντονο τρόπο την αναπόφευκτη φθορά που φέρνει ο χρόνος στις ζωές των ανθρώπων. Η Λόλα και ο Ντοκ ζουν εγκλωβισμένοι σε ένα παρελθόν που δεν μπορούν να ξαναζήσουν. Ο θεατής συνειδητοποιεί τη δύναμη της νοσταλγίας και της θλίψης για τα χαμένα όνειρα. Η απώλεια της σκυλίτσας Σήμπα είναι μια μεταφορά για τη χαμένη νεότητα και την ελπίδα που έχουν χαθεί, γεγονός που κάνει τους θεατές να αναλογιστούν τα δικά τους ανεκπλήρωτα όνειρα και να σκεφτούν πώς επηρεάζονται από τη φθορά του χρόνου.

2. Απογοήτευση και στασιμότητα στη ζωή

Ο θεατής φεύγει από την παράσταση με την επίγνωση ότι η ζωή δεν ακολουθεί πάντα τις προσδοκίες μας και ότι πολλοί άνθρωποι ζουν με βαθιά απογοήτευση για όσα δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν. Η ιστορία της Λόλα και του Ντοκ αντικατοπτρίζει τις συνέπειες της στασιμότητας στη ζωή, όπου οι σχέσεις και τα όνειρα έχουν «παγώσει». Το κοινό αντιλαμβάνεται πόσο εύκολο είναι να βρεθεί κανείς σε μια κατάσταση όπου η ζωή φαίνεται να χάνει το νόημά της και πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγει από αυτήν.

3. Η ελπίδα για αλλαγή και η ματαιότητα της προσκόλλησης στο παρελθόν

Το έργο δείχνει πόσο δύσκολο είναι για τους ανθρώπους να προχωρήσουν μπροστά όταν παραμένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν. Η Λόλα αναζητά διαρκώς τη σκυλίτσα της, αρνούμενη να αποδεχτεί ότι έχει χαθεί οριστικά. Ο θεατής αποκομίζει την επίγνωση ότι, όσο περισσότερο προσκολλόμαστε σε κάτι που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, τόσο περισσότερο παραμένουμε δέσμιοι της απώλειας και της ματαιότητας. Η ανάγκη για αλλαγή και η αποδοχή της πραγματικότητας είναι μια βασική επίγνωση που βγαίνει από το έργο.

4. Η ανθρώπινη αδυναμία και οι ψυχολογικές συγκρούσεις

Οι χαρακτήρες του έργου, ειδικά ο Ντοκ, αποτυπώνουν με ειλικρίνεια την ανθρώπινη αδυναμία. Η πάλη του με τον αλκοολισμό και η πίεση να διατηρήσει τη νηφαλιότητά του, ενώ ταυτόχρονα βιώνει την απογοήτευση και τη θλίψη για τη ζωή του, τον καθιστούν μια φιγούρα έντονα συγκινητική. Ο θεατής φεύγει από την παράσταση με μια αίσθηση συμπόνιας για την ανθρώπινη αδυναμία και τις ψυχολογικές συγκρούσεις που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή.

5. Η εύθραυστη φύση των οικογενειακών σχέσεων

Η σχέση της Λόλα και του Ντοκ αναδεικνύει τις δυσκολίες και τις συγκρούσεις που μπορεί να υπάρχουν μέσα σε μια μακροχρόνια σχέση ή γάμο. Οι προσδοκίες και οι απογοητεύσεις που προκύπτουν με το πέρασμα των χρόνων είναι εμφανείς, και το κοινό καλείται να σκεφτεί τις δικές του σχέσεις. Ο θεατής αποκομίζει την αίσθηση ότι οι οικογενειακές σχέσεις είναι συχνά πιο εύθραυστες από όσο φαίνονται, απαιτώντας συνεχή προσπάθεια και κατανόηση για να παραμείνουν υγιείς.

6. Ο ρόλος της νεότητας και η σύγκρουση γενεών

Η παρουσία της Μάρι στο έργο λειτουργεί ως αντίθεση στη ζωή της Λόλα και του Ντοκ. Η νεαρή φοιτήτρια, με τη ζωντάνια και την ενέργειά της, υπενθυμίζει στους θεατές την αίσθηση της ελπίδας και της προοπτικής που συνοδεύει τη νεότητα, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και την απόσταση που δημιουργείται μεταξύ των γενεών. Ο θεατής συνειδητοποιεί πόσο έντονη είναι η σύγκρουση μεταξύ του να ζει κανείς τη νεότητα με ελπίδες και την πραγματικότητα που έρχεται αργότερα στη ζωή, όταν οι προσδοκίες συχνά δεν εκπληρώνονται.

7. Η δύναμη της συγχώρεσης και της αυτοσυγχώρεσης

Ένα άλλο σημαντικό μάθημα που αποκομίζει ο θεατής είναι η ανάγκη της συγχώρεσης, τόσο προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτό μας. Οι ήρωες του έργου παλεύουν με τις προσωπικές τους απογοητεύσεις και τα λάθη του παρελθόντος, αλλά η συγχώρεση και η αυτοσυγχώρεση φαίνονται ως η μόνη διέξοδος. Το κοινό φεύγει από την παράσταση με την επίγνωση ότι η αποδοχή των αδυναμιών και η συγχώρεση είναι κρίσιμες για την ψυχική υγεία και την εξέλιξη.

8. Η ψυχολογική πάλη με τον αλκοολισμό και τις εξαρτήσεις

Ο χαρακτήρας του Ντοκ παρουσιάζει με έντονο τρόπο την ψυχολογική πάλη ενός ανθρώπου που προσπαθεί να ξεπεράσει μια εθιστική συμπεριφορά. Ο αλκοολισμός του Ντοκ δεν είναι απλώς μια εξάρτηση, αλλά συμβολίζει την ανάγκη του να δραπετεύσει από την απογοητευτική του πραγματικότητα. Ο θεατής αποκομίζει την επίγνωση ότι οι εξαρτήσεις συχνά προκύπτουν από βαθύτερα συναισθηματικά τραύματα και ότι η μάχη με τις εξαρτήσεις απαιτεί συνεχή αγώνα και ψυχολογική υποστήριξη.

Συμπέρασμα

Το «Γύρνα πίσω μικρούλα Σήμπα» είναι ένα έργο που αφήνει βαθιά αποτυπώματα στους θεατές του. Ο θεατής φεύγει από την παράσταση με έναν συνδυασμό συναισθημάτων: συγκίνηση, συμπόνια, θλίψη, αλλά και ελπίδα για προσωπική αλλαγή. Οι χαρακτήρες του έργου αντικατοπτρίζουν τις αδυναμίες και τις απογοητεύσεις που μπορούν να νιώσουν όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους, και οι θεατές έρχονται αντιμέτωποι με τη δική τους πραγματικότητα.

Η βαθιά ανθρωπιά του έργου οδηγεί σε εσωτερικές αναζητήσεις και αναγνωρίσεις που αφορούν την προσωπική εξέλιξη, τη δύναμη της συγχώρεσης, και την ανάγκη να αποδεχτούμε την πραγματικότητα για να προχωρήσουμε μπροστά.

Η ιστοσελίδα μου

https://www.angeligeorgia.gr

Τα Podcast μου:

https://angeligeorgiastoryteller.gr

https://mithoikaipolitismoi.gr

https://akougontasmetingeorgia.gr

https://theatromeangeligeorgia.gr

Το κανάλι μου στο you tube

https://www.youtube.com/@angeligeorgia808/featured

Facebook σελίδα Αγγελή Γεωργία:

https://www.facebook.com/angeligeorgia

Facebook σελίδα Μύθοι και πολιτισμοί:

https://www.facebook.com/mythoikaipolitismoi

email: angeligeorgia.storyteller@gmail.com